Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι είναι το “μαξιλάρι” ανάμεσα σε δύο γειτονικούς σπονδύλους σε οποιοδήποτε επίπεδο της σπονδυλικής στήλης. Η λειτουργία του έχει να κάνει με την απορρόφηση των κραδασμών και τη σωστή κινητικότητα των σπονδύλων και όλης της σπονδυλικής στήλης.
Ως κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ορίζεται η ρήξη του ινώδους δακτυλίου του μεσοσπονδύλιου δίσκου και κατα συνέπεια η εκροή του πηκτοειδούς πυρήνα προς τα έξω. Αυτό πολλές φορές έχει σαν αποτέλεσμα την πίεση του νωτιαίου μυελού ή μεμονωμένων νεύρων. Η κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου εκδηλώνεται κυρίως με πόνο στη μέση καθώς και στην περιοχή νεύρωσης του εκάστοτε νεύρου που πιέζεται, αισθητικές διαταραχές, μουδιάσματα ή αδυναμία.
Η διάγνωση προϋποθέτει μία λεπτομερής και εξειδικευμένη κλινική εξέταση. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξει ακριβώς το σημείο της κήλης του μεσοσπονδύλιου δίσκου καθώς συνοδών βλαβών της σπονδυλικής στήλης. Η θεραπεία είναι κατά κανόνα σε αρχικό στάδιο συντηρητική και περιλαμβάνει αντιμετώπιση του πόνου με φαρμακευτική αγωγή (αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, μυοχαλαρωτικά) και φυσικοθεραπείες. Σε περίπτωση που υπάρχουν αρχόμενες αισθητικές διαταραχές συστήνεται μια θεραπεία με κορτιζόνη, είτε δια του στόματος είτε με τοπική έγχυση.
Επίσης σε περιπτώσεις με έντονο πόνο και χωρίς νευρολογικά σημεία μπορούν να εφαρμοστούν διάφορες τοπικές εγχύσεις (επισκληρίδια, περινευρική έγχυση, Facet). Σε περιπτώσεις με πολύ έντονα συμπτώματα που δεν υποχωρούν με τη συντηρητική θεραπεία ή σε περίπτωση έντονων νευρολογικών συμπτωμάτων (αδυναμία σε συγκεκριμένη μυϊκή ομάδα) τότε ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία. Προτιμάται η μερική δισκεκτομή είτε με μικρή τομή είτε ενδοσκοπικά.

Σύνδρομο ιερολαγόνιας άρθρωσης / Ιερολαγονίτιδα
Ως σύνδρομο ιερολαγόνιας άρθρωσης ή ιερολαγονίτιδα ορίζεται ο ερεθισμός-φλεγμονή μίας εκ των ιερολαγονίων αρθρώσεων. Εμφανίζεται ως έντονος πόνος στην κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής στήλης, αδυναμία κίνησης έως και ακινητοποίησης του ασθενούς, αίσθημα μπλοκαρίσματος και μερικές φορές αντανάκλαση του πόνου προς τα κάτω στον γλουτό. Η κλινική εξέταση είναι απαραίτητη για τη διάγνωση και τη σωστή και στοχευμένη αντιμετώπιση.
Η θεραπεία είναι κατά κανόνα συντηρητική και περιλαμβάνει την άμεση αντιμετώπιση του πόνου είτε με φαρμακευτική αγωγή (αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, μυοχαλαρωτικά) είτε με την τοπική έγχυση φαρμάκων (κορτιζόνη, τοπικά αναισθητικα) απευθείας στις ιερολαγόνιες αρθρώσεις. Σε δεύτερη φάση και εφόσον έχει περάσει ο ισχυρός πόνος εφαρμόζονται φυσικοθεραπείες για καλύτερη κινητοποίηση και μακροχρόνια αντιμετώπιση του προβλήματος.

Κάταγμα σπονδύλου
Το πιο συχνό κάταγμα σπονδύλου είναι το συμπιεστικό κάταγμα του σπονδύλου σε ασθενής βμε οστεοπόρωση. Η συχνότητα ανεβαίνει με την ηλικία και ιδιαίτερα σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Το κάταγμα μπορεί να είναι αποτέλεσμα πτώσης ή και σε προχωρημένες ηλικίες χωρίς κάποιο ξεκάθαρο τραυματισμό. Το κάταγμα του σπονδύλου εκδηλώνεται με πόνο στο συγκεκριμένο σημείο, αδυναμία κίνησης της σπονδυλικής στήλης λόγω του πόνου και ακινητοποίηση.
Η κλινική εξέταση και ένα λεπτομερές ιστορικό θέτουν την υποψία του κατάγματος του σπονδύλου. Η ακτινογραφία μπορεί να μας επιβεβαιώσει τη διάγνωση και στη συνέχεια η μαγνητική τομογραφία ή η αξονική τομογραφία μας δείχνει με ακρίβεια το κάταγμα, το κατα πόσο είναι νέο και την κατάσταση των υπόλοιπων ανατομικών δομών. Η θεραπεία εξαρτάται από την γενική κατάσταση του ασθενούς, το είδος του κατάγματος και την ένταση των συμπτωμάτων.
Σε περιπτώσεις μεγάλης ηλικίας με συνοδά νοσήματα και χωρίς νευρολογικά συμπτώματα προτιμάται η συντηρητική αντιμετώπιση με κατάλληλη θεραπεία του πόνου και τοποθέτηση ειδικών ναρθήκων της σπονδυλικής στήλης. Οι φυσικοθεραπείες παίζουν σημαντικό ρόλο στην άμεση κινητοποίηση των ασθενών.
Εάν τα συμπτώματα είναι πολύ έντονα και δεν υπάρχει η αναμενόμενη υποχώρηση μετά από εφαρμογή της συντηρητικής θεραπείας τότε τίθεται η ένδειξη για κυφοπλαστική ή σπονδυλοπλαστική. Στόχος είναι η αποκατάσταση του ύψους του σπονδύλου και η σταθεροποίηση μέσω έγχυσης στο εσωτερικό του ειδικού τσιμέντου. Σε πολλαπλά κατάγματα σπονδύλων ή ασταθή κατάγματα με πίεση νεύρων και νευρολογικά συμπτώματα ενδείκνυται η σταθεροποίηση μέσω σπονδυλοδεσίας.