Ρήξη στροφικού πετάλου του ώμου
Το στροφικό πέταλο του ώμου αποτελείται από τον τον κοινό καταφυτικό τένοντα 4 μυών (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος) που περιβάλλουν την κεφαλή του βραχιονίου και είναι υπεύθυνοι για την σταθεροποίηση της άρθρωσης και τις στροφικές κινήσεις του ώμου (ανύψωση, απαγωγή, έσω και έξω στροφή).

Η αιτιολογία της ρήξης μπορεί να είναι τραυματική, συνήθως σε νεότερα άτομα λόγω ατυχήματος υψηλής έντασης. Σε μεγαλύτερες ηλικίες μπορεί να επέλθει ρήξη του στροφικού πετάλου και χωρίς τραυματισμό υψηλής ενέργειας όπως απλή στροφική κίνηση, μετά από άρση βάρους ή απλή πτώση στον ώμο. Στην περίπτωση αυτή έχουμε εκφυλιστική ρήξη του τένοντα λόγω φθοράς που έχει υποστεί λόγω υπερβολικής χρήσης, χρόνιας τενοντίτιδας, σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής και πολλαπλούς μικροτραυματισμούς του στροφικού πετάλου.
Η πλειοψηφία των ασθενών με ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου εμφανίζονται με ιστορικό έντονου ξαφνικού πόνου στον ώμο, πόνο στην κίνηση, νυχτερινό πόνο, αδυναμία κίνησης ή περιορισμό του εύρους κίνησης του ώμου. Χαρακτηριστικό είναι να μην μπορεί ο ασθενής να σηκώσει το χέρι πάνω από ένα επίπεδο και να επηρεάζονται απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να φορέσει ένα μπλουζάκι ή να χτενιστεί. Σε χρόνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι εμφανής η μυική ατροφία στην περιοχή του ώμου. Η υποψία της ρήξης του στροφικού πετάλου του ώμου τίθεται μετά από λεπτομερής κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με τη βοήθεια μαγνητικής τομογραφίας ή υπερήχου. Η θεραπεία της ρήξης του στροφικού πετάλου του ώμου εξαρτάται από την ηλικία του ασθενή, τον τύπο της ρήξης, την αιτιολογία της ρήξης και το χρονικό διάστημα από την εμφάνιση.
Σε νεότερους ασθενείς με οξεία ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου, που οφείλεται σε τραυματισμό, προτιμάται κατά κανόνα η αρθροσκόπηση του ώμου με συρραφή του τενόντιου πετάλου και καθήλωση στο σημείο πρόσφυσης με ειδικές άγκυρες. Σε μεγαλύτερες ηλικίες με παλιά εκφυλιστικού τύπου ρήξη του στροφικού πετάλου προτιμάται αρχικά η συντηρητική θεραπεία με προσωρινή ανάπαυση, χρήση φαρμάκων για την αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής, φυσικοθεραπεία για ελάττωση του οιδήματος και βελτίωση της κίνησης και της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα με την συντηρητική αντιμετώπιση τότε προχωράμε σε χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροσκοπική συρραφή του τενόντιου πετάλου του ώμου.

Σε περίπτωση εκτεταμένων βλαβών του στροφικού πετάλου υπάρχουν εναλλακτικές τεχνικές:

• Τενοντομεταφορά του τένοντα απο τον πλατύ ραχιαίο μυ
• Αρθροσκόπηση ώμου με τοποθέτηση ειδικού μπαλονιού στο χώρο μεταξύ της κεφαλής του βραχίονα και του ακρωμίου (συνδυάζεται με ολικά ή μερική αποκατάσταση του στροφικού πετάλου)
• Σε προχωρημένες περιπτώσεις με συνυπάρχουσα προχωρημένη αρθρίτιδα του ώμου η λύση είναι η εμφύτευση ανάστροφης πρόθεσης του ώμου.

Ασβεστοποιός τενοντοντίτιδα ώμου
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα του ώμου είναι μία πάθηση του στροφικού πετάλου του ώμου που οφείλεται σε εναποθέσεις κρυστάλλων ασβεστίου στο σημείο πρόσφυσης των τενόντων (συνήθως στον υπερακάνθιο). Λόγω ενεργοποίησης της άμυνας του οργανισμού και δημιουργίας τοπικής φλεγμονής και οιδήματος εμφανίζεται έντονος πόνος και αδυναμία κίνησης. Οι εναποθέσεις κρυστάλλων ασβεστίου προηγουνται κατα πολύ της εμφάνισης των
συμπτωμάτων. Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικία μεταξύ 30-50 ετών, συχνότερα στο γυναικείο φύλο, χωρίς να έχει διευκρινιστεί ακριβώς η αιτιολογία και αν υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες. Τα συμπτώματα είναι συνήθως ξαφνικός έντονος πόνος, πολλές φορές νυχτερινός, πόνος ακόμα και κατά την ηρεμία, αδυναμία κίνησης του ώμου.
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Με τη βοήθεια υπερήχου, ακτινογραφίας και μαγνητικής τομογραφίας μπορεί να διαπιστωθεί ακριβώς το μέγεθος και το σημείο που βρίσκονται οι κρύσταλλοι ασβεστίου.
Η θεραπεία είναι κατα κανόνα συντηρητική και περιλαμβάνει την άμεση θεραπεία με αντιφλεγμονώδη και παυσίπονα, την κρυοθεραπεία, ανάπαυση για σύντομο χρονικό διάστημα και άμεση κινητοποίηση με ειδικές ασκήσεις και φυσικοθεραπείες. Σε έντονο πόνο χρησιμοποιούνται εγχύσεις κορτιζόνης και τοπικού αναισθητικού στο σημείο της πρόσφυσης του στροφικού πετάλου. Σε περιπτώσεις που ο πόνος επιμένει παρόλο τη συντηρητική θεραπεία τότε προτιμάται η αρθροσκόπηση του ώμου με χειρουργική αφαίρεση των εναποθέσεων ασβεστίου.

Παγωμένος ώμος (Frozen shoulder)
Ο παγωμένος ώμος ή αλλιώς συμφυτική θυλακίτιδα είναι μία πάθηση της άρθρωσης του ώμου που χαρακτηρίζεται από πόνο και σταδιακό περιορισμό της κινητικότητας του ώμου. Εμφανίζεται κυρίως μεταξύ των 40-60 ετών και πιο συχνά στις γυναίκες. Στο ⅓ των ασθενών μπορεί να εμφανιστεί μεταγενέστερα και στον άλλο ώμο.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων επανέρχεται η κινητικότητα στην αρχική κατάσταση χωρίς κάποια ιδιαίτερη θεραπεία. Η διαρκεια της επαναφοράς ωστόσο μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 2 χρόνια.
Η αιτιολογία μπορεί να είναι ιδιοπαθής (συχνότερη εμφάνιση), δευτεροπαθής μετά από τραυματισμό στην άρθρωση του ώμου ή χειρουργική επέμβαση στον ώμο με μακροχρόνια ακινητοποίηση. Εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή παθήσεις του θυρεοειδούς.
Ο παγωμένος ώμος εμφανίζει τρεις φάσεις:

• α) Φάση φλεγμονής: έναρξη με έντονο πόνο κατά την κίνηση, σταδιακή μείωση του εύρους κίνησης, πόνο κατα τη διάρκεια της νύχτας (ο ασθενής δεν μπορεί να ξαπλώσει από την πλευρά του παγωμένου ώμου.
• β) Φάση ακαμψίας: ο πόνος βελτιώνεται αλλά αυξάνεται ο περιορισμός της κίνησης με αδυναμία εκτέλεσης απλών καθημερινών κινήσεων.
• γ) Φάση αποκατάστασης: ο παγωμένος ώμος “λύνεται” και έχουμε σταδιακή επαναφορά του εύρους κίνησης, έως και πλήρη αποκατάστασή του. Σε λίγες περιπτώσεις παραμένουν συμπτώματα και μετά από αυτήν την φάση.

Ένα λεπτομερές ιστορικό και η κλινική εξέταση αρκούν για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου, καθώς επίσης και για τον προσδιορισμό της φάσης στην οποία βρίσκεται. Στη συνέχεια ίσως να χρειαστεί και η μαγνητική τομογραφία της πάσχουσας άρθρωσης για τον προσδιορισμό τυχόν συνοδών παθήσεων της άρθρωσης του ώμου. Η θεραπεία του παγωμένου ώμου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η πάθηση. Στην αρχική φάση ακολουθείται κατά κανόνα συντηρητική αντιμετώπιση με θεραπεία με αντιφλεγμονώδη, κρυοθεραπεία, εγχύσεις φαρμάκων στην άρθρωση, θεραπεία με κορτιζόνη σε μορφή χαπιών για σύντομο χρονικό διάστημα και φυσικοθεραπείες.
Η αρθροσκόπηση του ώμου με συμφυσιόλυση (χειρουργική απομάκρυνση των συμφύσεων) είναι μία εναλλακτική, σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν παρόλο τη συντηρητική θεραπεία ή ο πόνος και ο περιορισμός της κίνησης είναι τόσο έντονα που ο ασθενής δεν μπορεί να τα αντέξει.

Εξάρθρημα ώμου
Το εξάρθρημα του ώμου προέρχεται κυρίως από τραυματισμό της άρθρωσης του ώμου, είτε κατά τη διάρκεια αθλητικής κάκωσης είτε από πτώση πάνω στον ώμο. Στην πλειοψηφία πρόκειται για πρόσθιο εξάρθρημα (δηλαδή μετατόπιση της κεφαλής του βραχίονα προς τα μπροστά), ενώ σπάνια εμφανίζεται το οπίσθιο εξάρθρημα. Υπάρχουν περιπτώσεις εξαρθρήματος ώμου κατα εξακολούθηση ή καθ’ έξιν που συνοδεύονται με μεγάλη αστάθεια του ώμου.
Μετά από ένα εξάρθρημα ώμου έχουμε τραυματισμό κάποιων ανατομικών δομών του ώμου. Πιο σύνηθες είναι ο τραυματισμός του πρόσθιου επιχείλιου χόνδρου (bankart lesion), συνδέσμων και του αρθρικού θυλάκου του ώμου.
Μετά από τραυματικό εξάρθρημα του ώμου πρέπει άμεσα να διενεργηθεί ανάταξη της άρθρωσης του ώμου. Άμεσα ακολουθείται μία ακτινογραφία για τη διαπίστωση της ανάταξης και αποκλεισμό κάποιου κατάγματος.
Συστήνεται άμεσα η διενέργεια μιας μαγνητικής τομογραφίας για τη διαπίστωση τυχόν βλαβών στις προαναφερόμενες ανατομικές δομές. Σε περίπτωση μιας bankart lesion υπάρχει μεγάλη πιθανότητα υποτροπής, ιδιαίτερα σε νέους και σωματικά και αθλητικά ενεργούς ασθενείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις συστήνεται η χειρουργική αντιμετώπιση με αρθροσκόπηση του ώμου και αποκατάσταση του πρόσθιου επιχείλιου χόνδρου.

Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα (Tennis elbow)
Η έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα ή tennis elbow είναι μία συχνή πάθηση του αγκώνα που οφείλεται κυρίως σε επαναλαμβανόμενη επιβάρυνση του χεριού με συγκεκριμένες κινήσεις. Πολύ συχνά εμφανίζεται μετά από αθλητικές δραστηριότητες που απαιτούν συνεχή έκταση του αγκώνα και του καρπού., αλλά και σε καθημερινές κινήσεις χωρίς κάποιο ιδιαίτερο τραυματισμό.
Η έξω επικονδυλίτιδα ή tennis elbow εκδηλώνεται με έντονο πόνο στην έξω πλευρά του αγκώνα, τοπικό οίδημα, αντανάκλαση του πόνου μέχρι τον πήχη, επιδείνωση του πόνου και αδυναμία ακόμα και για απλές κινήσεις (όπως το άνοιγμα μιας πόρτας ή την άρση βάρους με τεντωμένο χέρι). Σε προχωρημένες περιπτώσεις υπάρχει και πόνος στην ηρεμία. Η διάγνωση της έξω επικονδυλίτιδας του αγκώνα γίνεται με την κλινική εξέταση. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως χρειαστεί η μαγνητική τομογραφία.
Η θεραπεία είναι κατά κανόνα συντηρητική με αντιμετώπιση αρχικά της φλεγμονής με φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη, κρυοθεραπεία τοπικά, περιορισμό της κίνησης μέσω ειδικών ναρθήκων και φυσικοθεραπείες. Σε περίπτωση που επιμένουν τα συμπτώματα ενδείκνυται η τοπική έγχυση κορτιζόνης ή η θεραπεία με PRP.
 

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Ο καρπιαίος σωλήνας βρίσκεται στην παλαμιαία πλευρα του καρπού και του χεριού. Οριοθετείται από τα οστά του καρπού και τον εγκάρσιο σύνδεσμο του καρπού. Μέσα από τον καρπιαίο σωλήνα περνούν το μέσο νεύρο και καμπτήρες τένοντες των δακτύλων. Το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα είναι μία συχνή πάθηση κατά την οποία προκαλείται πίεση του μέσου νεύρου μέσα στον καρπιαίο σωλήνα. Εμφανίζεται με πόνο στο χέρι με αντανάκλαση μέχρι και τον βραχίονα, μούδιασμα ή κάψιμο στην παλάμη και κυρίως στον αντίχειρα, τον δείκτη, τον μέσο και μέρος του παράμεσου δακτύλου, αδυναμία σε λεπτές κινήσεις του χεριού μέχρι και πτώση αντικειμένων από το χέρι. Πολλές φορές υπάρχει επιδείνωση των συμπτωμάτων κατα τη διάρκεια της νύχτας. Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση. Για σοβαρότερες περιπτώσεις απαιτείται νευρολογικός έλεγχος με ηλεκτρομυογράφημα.
Η θεραπεία είναι σε πρώτο στάδιο συντηρητική με χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, ξεκούραση, τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα (ιδίως τη νύχτα) και φυσικοθεραπείες. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν τότε ενδείκνυται η τοπική έγχυση κορτιζόνης. Εφόσον δεν έχει επιτυχή έκβαση η συντηρητική θεραπεία ή σε περιπτώσεις με έντονα νευρολογικά συμπτώματα υπάρχει η ένδειξη για χειρουργική επέμβαση με αποσυμπίεση του καρπιαίου σωλήνα.